කෝවලන් මාධවී තුරුල් වී නිදපු දින
නිදිවරපු සිරි යහනෙ මතක නො නැගුණිද පැන
පඬි රටම අවුලන්න වම් තනේ කඩපු තැන
කන්නගී, අපරාදෙ නොහිතුනිද තනේ ගැන
කෛලාශයෙන් පිටවෙමි
රක්තබීජ ගෙල සිඳලමි
අසුර කැල පලවාලමි
නොමළොතින් නුඹ වෙතට යළි එමි
හඳ පළුව නුඹ හිසේ රඳවමි
වාසුකී ගෙල වටා දවටමි
දන්නවද ඊශවර,
යළිත් මම කාලි වෙස් නොගනිමි...!