නිර්නාමික viii

කතෲ සටහන්:

ඉදින්, මේධානි පසුව සිදුවූ කිසිත් මා හා නොකීවාය. මින් එහා මේධා සහ තිවංකගේ පලහිලව ගැන මට ඇසීමට කිසිවෙකුත් නොවීය.

"ඊට පස්සෙ මොකද උණේ..." මම මේධාගෙන් ඇසීමි. ඈ මුණිවත රැක්කාය. "මට කියන්න... තිවංකගෙ කවිය කියවල මොකද කලේ? ඔයත් පිළිතුරු කවියක් ලිව්වද?"

මේධා අවඥාවෙන් මදෙස බැලුවාය.

"අහන්න එපා අකලංක. එතනින් එහා මුකුත් කියන්න තරම් දෙයක් උණේ නෑ." නිර්නාමික තව දුරත් ලිවීමට ඈ ඉන් එහා වූ දෙයක් මට කිව යුතුමය. කතාව මවා පා බොරුවක් ලියා පාඨකයා පිනවීම පමණක් මා සෑහීමට පත් නොකරයි.

එහෙත්, ඉන් එහා යමක් ඈ මට නොකීවාය. එහෙත් ඉන් එහා සිදු වූ දෙය දන්නා වෙන කෙනෙක් මට මට හමු විය. ඇය හමු වූ අයුරු වෙනම කතාවකි. නමුත් ඈ මට හමු වූවාය. ඈ මේධා ගැන මටත් වඩා හොඳින් දැන උන්නාය. ඉන් එහා මේධාගේ කතාව ඈ මට මේධාගෙ වචනින්ම පැවසුවාය.

*****
" පුතේ...මේ කිරි එක ඇල් වෙනව බීලා ඉන්න... මොනව කරනවද මන්ද දොරත් වහ ගෙන..."
මට මෙලොව සිහි ආවේ අම්ම දොරට ගහන සද්දෙට.

මං කොහොමද ඇඳ උඩට ආවේ...! තාම බාගෙට ගලව ගත්ත ඇඳුම් පිටින්...! මට මොනව වෙලාද මන්දා...! මුළු ඇඟටම පණ නෑ. මං මේ අඬනව ද...! මගේ අත මටත් නොදැනිම කම්මුල් ගාවට ආවා. කම්මුල් තෙමිල. පෙඟිල.

මුළු කාමරේ ම පාළුයි .අඩුම තරමේ හුළඟක් වත් නෑ. කොට්ටේ උඩ තිබිව් ච තිවංක දුන්න කොළය හොඳටම පෙඟිලා, මගෙ කඳුළුවලට ම.

" එයාගෙ බොඳ වෙච්ච අකුරුත් හුඟක් ලස්සනයි නෙ" මට හිතුණා. මං ඒක කී පාරක් කියෙව්ව ද කියලා නිව්චියක් නෑ. මං කොළයක් අරගෙන කුරුටු ගෑවා. ගෑවා ද නැත්නං ගෑ වුණා ද කියන්න තේරෙන්නෑ. තාම මගෙ අත වෙව්ලන වා.

"මුදා හැරී හද කොහේ කොතැන ක
උදා හිරු ළඟ රැඳුණු විලස ක
පුදා දෙනයන හිඳිමි එළිය ක
සදාදර හිත නොවේ අමතක

නිල්වන් අහස හිරු තෙද දිලිහෙ නා වැනී
මල් මල් හීන හිත ළඟ පාය නා වැනී
හිල් කූඩයක හිර යෙන් ගිලිහු නා වැනී
කල් යල් බලා හිඳ හිත ඉගිලු නා වැනී

- මේධා"

*****

ප. ලි. මේධා හමු වීමට යළි මම ගියෙමි. ඈ සිය තෙවන දරුවා උකුලෙහි රුවාන සිටියාය.

"එන්න අකලංක, ඇතුලට..."

"කොහොමද?"

"හ්ම්ම්.. වරදක් නෑ. මා එක්ක තරහ වෙන්න එපා. එදා අර ගැන කතා කරන්න තරම් හොඳ තත්වයක් තිබ්බෙ නෑ"

අපි සාලයේ වාඩි වී කතා කළෙමු. ඇගේ ආදර කතාව පිළිබඳ ඇවිස්සීමට මම උත්සහ නොකළෙමි. අන් ආගිය තතු කතා කලා විනා තිවංකගේ මතකය අවදි නොකිරීමට වග වලා ගතිමි.

"ඉන්න අකලංක, දෙයක් තියනව පෙන්නන්න..." ඈ සිය දරුවා මා අතට දුන්නාය. "පරිස්සමින් අල්ල ගන්න..."

ඈ කාමරය දෙසට නිසසලව පිය මැන්නාය. රෝස පාට කඩදාසියකින් එතූ සපත්තු පෙට්ටියක් ඈ මා ඉදිරියට ගෙන ආවාය. කොණ්ඩ කටු, යතුරු රඳවන, සිනිදුවට මැදුනු රවුම් තිරුවානා ගල් කැට වැනි අනේකවිද දෑ අතුරින් ඈ ඉරී ගිය කොළ කැබැල්ලක් ගෙන මට දිගු කළාය. මම ඒ දිග හළෙමි.

මතු සබැඳි

- තුති... මේධා ගැන හෙළි දරව් කළ අනූෂා අක්කාට

ඊළඟ කොටස පහලින්


නිර්නාමික ix