මේධානි ඉස්සරහට ඇදෙනකොට, මේධානිව පහු කරගන තව තවත් මිනිස්සු කිහිපදෙනෙක් ඉස්සරහට ගියා. අකලංකටත් මේධානිටත් ගතවෙන හැම තත්පරයක්ම තව තවත් හෙමින් ගත වෙනව වගෙයි දැනුණෙ.
"සාදු සාදු සාදු..." මිනිස්සුන්ගෙ මහා සාදු කාර හතර වටෙන්ම ඇහෙන්න පටන් ගත්තා. අකලංක තවමත් මේධානිගෙ පිටිපස්සෙන්. මේධානිගෙ මුහුණෙ තිබුණෙ මහ විශාල ප්‍රශ්ණාර්තයක්.
"මොකද්ද මේ වෙන්නෙ?" මේධානිට තාම හිතා ගන්න බෑ. ඒ ඇවිදගෙන ගිය පාර කෙළවර උණේ, පන්සලේ විහාරගෙට නගින්න තියන ගල් පඩි පෙළ ගාවින්. එතන නැවතුන මේධානි, පිටිපස්ස හැරිල අකලංක දිහා බැලුවා. කිසිම හැඟිමක් නැති, අසරණ විදිහකට අකලංකත් මේධානි දිහා බලාන හිටියා.
ගල් පඩි එකින් එක එකින් එක පියවරෙන් පියවර උඩට නගින්න, මේධානි පටන් ගත්තා. හැම පියවරක් ගාණෙම, මහා මතක ගොඩාක් එකින් එක මේධනිගෙ ඔලුවට ගලාන එන්න පටන් ගත්තා. මේධානිගෙ හිතේ තිබුණෙ, මහා වරද කාරී හැඟීමක්.
*****
සංසාර ආරණ්‍යයේ නුඹ මග බලන් හිටියා
මම දුර ගිහින් තිබුණා
හිත ගාව ගිම්හානයේ තරු බිම කඩා වැටුණා
සුදු කඩුපුලක් පිපුණා
කඩුපුලත් මොකද මේ තරමටම නපුරු
හිත උණත් ඉවසුවා දුක් කඳුලු පවුරු
මම නැතත් තාම දිලෙනවා තරු අඳුරු
ඒ උණත් ආයෙ හිත හදන්නේ කවුරු
සංසාර මග කෙළවරේ ඇති වැල් පාලමෙන්
එතෙර වෙන්නයි ඉන්නෙ ඔබ එනතුරා මං
සංසාර මග දිගයි, නුඹත් බෝ දුර ගිහින්
දුක උණත් මග බලන් ඉන්නට එපා දැං
කඳුලු සිපගෙන කතාවක් මං ලියන්නම් අහසේ
වළාකුළකට දම් පාට දිය සායමක් විලසේ
ඒ කතවට දුක හිතෙන පසු වදනකුත් රහසේ
ලියා දී යළි සැඟව යන්නම් සංසාර අරණේ
*****
තිවංකට වැඳල අවසර ගන්න අම්මවත් තාත්තවත් ළඟ හිටියේ නෑ. ඒත්, අම්ම කොහෙ හරි ඉඳන් බලාන, තිවංකට මහණ දම් පුරන්න ආශිර්වාද කරනව කියල ලොකූ විස්වාසයක් හිත තුල තිබ්බ. හිස මුඩු කරන වෙලේ, හිතට ආව ඔක්කොම දුක මතක, කඳුලු එක්ක දිය වෙලා එළියටම ගිහින් කියන තිවංකට තේරුම් ගියා. මෙච්චර කල් හදාගන තිබ්බ හිත ඇතුලෙ, ලාවටවත්, දුකක් ඉතිරි වෙලා නැති විත්තිය තිවංකට තේරුණා.
*****
ආදර කතාව අහං ඉන්න තිබ්බ ආසාව නිසාවට අකලංක, මේධානිගෙ ආදර කථාව ඇහුවට, ඒ කතාවෙ අන්තිමට අකලංකත් ඒකෙ කොටස් කාරයෙක් වෙයි හීනෙකින් වත් හිතුවෙ නෑ. කොහොම උණත්, අකලංක තිවංකට නොකියා, මේ ගමන මේධානිව එක්ක ආව එක ගැන හිත ඇතුලෙ තිබුණෙ පුංචි කළකිරීමක්. වරදකාරි බවක්. ඒ ඔක්කොමටත් වඩා, මේධානි අම්ම කෙනෙක්. ඒ හැමදේමත් එක්ක අකලංක කළේ වැරැද්දක් කියල අකලංකගෙ හිත කිව්වා. ඒත් දැන් වෙලා ඉවරයි. මේධානි ගොඩාක් ඉස්සරහට ගිහින් හිටියා. අකලංකත් හෙමින් ඒ දිහාවට ගියා.
*****
මේධානි තවත් ඉස්සරහට ගියා. පන්සල එක එක සැරසිලි වලින් පිරිල තිබුණා. ඒ සැරසිලි අස්සෙ, අමුතු ශාන්ත බවක් පරිසරයෙ තිබුණා. තාම මේධානිට තේරෙන්නෙ නෑ, තිවංක මෙහෙ මොකද කරන්නෙ කියල. අම්ම තාත්ත නැති නිසා, පන්සලේ දුක් වින්දද? ඒ හැමදේම තමන් නිසා නේද? මහ විකාර සිතුවිලි ගොඩක් මේධානිව වට කර ගත්තා. පන්සලේ පිංකමක් සිද්ද වෙන බව තේරුණත්, ඒ මොකද්ද, මොකටද කියන්න තාම මේධානි දන්නෙ නෑ.
*****
තමන්ගෙ ජීවිතේ පළවෙනි සහ එකම ආදරය නිසා ජීවිතේ ගොඩක් දුක් වින්ද තිවංක, මේ වෙලාවෙ, ඒ ආදරේ කරපු මේධානිව දකින්න කිසිම බලාපොරොත්තුවක් තිබුණෙ නෑ. මේ වෙනකොට මේධානි ගැන තිබුණ අන්තිම ආදර හැඟීමත් තිවන්කගෙන් ඇහැක් අගින් කඳුලු බින්දුවක් වෙලා වැටිල ඉවරයි. පැවිදි පිංකමේ අවසානෙට ළඟා වෙලා තිබුණා. ගිහි ජීවිතේ තිවංක, වීරලුවේ සිරිරතන හිමියන් විදිහට, පළවෙන බණ දේශනාවට සූදානම් උණා.
මතු සබැඳි
ඊළඟ කොටස පහලින්
No comments:
Post a Comment