Monday, May 18, 2020

නිර්නමික අවසාන කොටස

අවසානයේ, ඈ තිවංකව දුටුවාය. තිවංක ලෙසින් නොව, බුද්ධ පුත්‍රයකු ලෙසින්ය. කසාවත දරා ඇහැළ මලක් සේ සිය මුල් දහම් දෙසුම අරඹන්නට උන්වහන්සේ සූදානම් විය.

මෙධානි ගොලු වූවාය. ඒ තවදුරටත් තිවංක නොවේ. ඈ පිටුපසින් සිටි අකලංක දෙස බැලුවාය. අකලංක බිම නෙත් යොමා සිටියා විනා කිසිත් නො හැඟවීය.

බණ දේශනාව ආරම්භ වත්ම මේධානිද ඉදිරියට ගොස් බිම හිඳ ගත්තාය. අකලංකද ඒ පේන නොපෙනෙන මානයේ හිඳගෙන හුන්නේය.

"පින්වතුනි... නමස්කාරය කියන්න..." සිරි රතන හාමුදුරුවෝ දම් දෙසුම ඇරඹූහ.

හිඳ හිඳ බලා එනතුරු මතු දැක ගන්ට
සඳ බොඳ වෙලා බව බෑ මට ඉවසන්ට
ඇඳ ඇඳ කඳුලු සිතුවම් හිත පිපිරෙන්ට
වැඳ වැඳ පතමි හිත් දුක මගෙ දුරු වෙන්ට

හිමි මල් රැගෙන ආ වෙමි ඔබ දැක ගන්ට
හිමි නෑ ළගට විත් ඔය පා සිප ගන්ට
යමි මම දුරට යළි කිසිදා නොම එන්ට
නිමි පෙම් පුවත පතනෙමි අමතක වෙන්ට

නිමි.

මුලසිට කියවන්න.

නිර්නාමික i

No comments:

Post a Comment