තරු

නිවි නිවී හිනැහුනත් තරු පොකුරු යොදුන් දුර

මලානික එළි විනා නොව අඳුර දුරින් දුර

කඳුලු බිඳු වැගුරුවත් ඇස් අගින් යොදා වෙර

හිරවෙච්ච සුසුම් තව තියනවා හිතට බර

ගඟකි හද දිය සිඳුනු මියෙන උසුලා පවස

අඳුර මත කවි ලියා හඬයි මා සිත් අහස

විනිවිදිමි සිතුම් රළ පෙරළවා දුක් රහස

සුළඟ තව හමනු මැන හිත නිවාලනු පිණිස

දවා අලු දූලි වූ හදවතේ හතර කොණ

සොයා පල නැතිය හමුවනා හිත තුටක් වෙන

සියුම් සීරුම් කැපුම් පාරවා රිදුම් දෙන

තරම් දන්නවා නම් නොවේ යලි මා දවන