මෙත් පිරි දෙනෙත් සිත් ඇද ගත්තා සේමා
සිත් මල පුරා මෙත් නොව පෙම් මල් බෝමා
නෙත් බිම යොමා නොබලා යන්නේ කෝමා
රත් මල වඩින මග හිමි මට ඇති සීමා
ළඳ හිත මගේ පවු කර ඇත්තේය පෙර
හිමි අත ගන්න සිහිනය මට බොහෝ දුර
මුණි වත රකිනු කිම දෙව් රජ ලොවේ සුර
හිමි මත වැටී මිය යාමත් සැපකි තිර
හිත දුක දුරින් දුරු කල සුර නිරින්දේ
වැනි හිමි සඳුනි මා හට සක් රජින්දේ
ගනු හිමි කැමති විට මේ හිත සුරින්දේ
නිවනට නැතිද කල් වැඩි තව නිරින්දේ
හිමි හිත කෙලෙස් දුක කෙරෙහින් දුරු වීද
නුඹෙ අත ගන්න මට මතු භවෙකත් බෑද
කහවත නිසා ඉවසමි දහවල් රෑද
හදවත මගෙ නොගෙන නිවනට යනවාද