නිමිත්ත: *රස්තියාදුකාරියෙක්ට රස්තියාදුකාරයෙක්ගෙන්!
එදා දවසම වෙනද වාගෙ
නොදැනුනේ මට මොකද මන්දා
හිටියෙ දවසම ඇඟිලි ගැන ගැන
උඹ ගැනම හිත හීන රන්දා
අයිති නැතුවත් ඇස් දිහා මට
බලන් ඉන්නට ඇහැකි හින්දා
එන්න කිව්වත් ඇස් දිහා මට
කෙලින් නොබැලුනෙ ඇයිද මන්දා
හිතෙන් කොටහක් වෙන් කරන්
මං උඹට ආදරෙ කළත් බං
උඹට සෙනෙහස දෙන්න බැරි බව
හොඳ හැටිම දන්නවා මං
ගතින් ඇස් මායිමෙන් උන්නත්
පේන නොපෙනන දුරින් දැං
උඹත් දන්නවා මාත් දන්නවා
අපිට අපි අයිති නෑ බං
අත අරින්නට බැරිව ඇබ්බැහි
වෙච්ච රස මධුවිතකි නුඹ මට
එකත් අතකට මොකට ආදර
කතා නුඹ මට අයිති නැතිකොට
දන්නවා නුඹ තුරුල් වෙන්නේ
නෙවෙයි කියලා ආදරේකට
කමක් නෑ මම බලන් ඉන්නම්
නුඹත් ඈතක ඇදී යනකොට
රෑම හඳ එළි කිනිති අස්සෙන්
පිණිත් හෙමිහිට බිමට එන්නැති
යාමයක් ගැන මුකුත් නොදැනම
මාත් උඹගේ තුරුලෙ ඉන්නැති
පෙමක් පෙනුනත් නෙතේ ලියවුණු
උඹෙන් මට කිසිදාක දෙන්නැති
මමත් උඹටම පෙම් කරන්නේ
මගේ කරුමෙත් ඒක වෙන්නැති