හීත හිරිකඩ
ගේන හුළඟත්
වගේ උණුහුම්
හාදු වැස්සක්
ඉන්න හැකි මට
උණත් වරුවක්
ඔහේ හිතමින්
ඉතින් උඹ ගැන
නටුවෙ කටු පිරි
රෝස පඳුරෙත්
මල් පිපෙනවා
ඉඳහිටක තව
එදා වාගෙ
දිය දොවන්නට
මෙහේ උඹ නැති
හින්ද වෙන්නැති
එදා තරමට
සොඳුරු කුසුමක්
ආයෙ නෑ
හරියකට පිපුනේ
නොකර බැරුවට
කරා වාගෙ
පාට කැත කිසි
හැඩක් නැති මල්
විතරමයි දැන්
පුබුදුවන්නේ
දඩ්ඩබ්බර ඇති
රෝස පඳුරත්
නැතෑ වාගෙම
හදපු ඈයොම
ඉඳ හිටකවත්
මතක් වෙනවද
සරත් සෘතුවක
ගෙවපු දවසක
ඕපදූපද
මෝඩ සිනහද
බොළඳ වචනද
කෝපි තොලගෑ
සොඳුරු හවසක
එකත් අතකට
ඒව මොකටද
කියන්නට තව
දෙයක් තියනවා
ඇහුවොතින් නුඹ
තරහ ගන්නවා
ඒක මං හොඳටෝම දන්නවා
ඒත් නොකියා
ඉන්න බෑ මට
හිර කරන් දුක
හදවතේ තව
"නුඹ යලිත්
මගෙ ළගට නාවත්
ආදරෙයි මගෙ
පණට තාමත්"