ආදරේ තරම

හුදකලා බිමක් මත

අහස සිප එසවුන

තනිකමට ගල්උන

ගල්කුලක් මි, මම!

එදා දිය පොකුණු වූ

මල් තුරින් ගහන වූ

සොඳුරු කෙලි බිමෙහි අද

නටඹුන්ම පමණක්ය

තැනින් තැන

කැඩුනු පිපිරුණු

දිය සිඳුනු

දන්නවද?

හද කුහර බිතු මත

ශේෂ සිතුවම් පවා

දරන්නේ නුඹෙ මතක

වචන උන දුක සතුට

කවක අමුණා

ලියා තබනෙමි ඉතින්

හද බිතෙක

ඒ නුඹේ දෙතන

සිහිනිඟ රෝස තොල්

දේදුනු දෙබැම 

පිළිබඳ නොව

හද කුහර පිරවූ

ආදරේ තරම මිස!